برای یک لحظه همه لباس های خود و اطرافیانتان را بی طرح و نقش فرض کنید!

چه دنیای سرد و بی روحی!

لباس ها بدون طرح و نقش هایشان جذابیتی ندارند.

اما آیا به این فکر کرده اید که این طرح های متنوع چطور روی لباس هایمان ظاهر میشوند؟!

چرا برخی طرح های روی لباس ها خیلی زود رنگ میبازند و برخی دیگر عمر بیشتری دارند؟

یا اصلا فرض کنید طرح و ایده ای در ذهن دارید و دوست دارید آن را روی یکی از لباس هایتان چاپ کنید، چطور میتوانید این کار را بکنید؟!

انواع روش های چاپ روی لباس و پارچه کدامند؟

ویژگی های هر کدام از این روش ها چیست؟

با ما در ادامه این مقاله همراه باشید تا به معرفی انواع روش های چاپ لباس بپردازیم و مزایا و معایب هر کدام را بررسی کنیم.

چاپ طرح روی لباس به روش سیلک اسکرین

روش اسکرین یکی از قدیمی ترین و رایج ترین روش های چاپ روی پارچه و لباس محسوب می‌شود.

روش سیلک اسکرین مناسب تولید انبوه است و برای تولید در مقیاس های کم بهتر است به سراغ روش های دیگر بروید.

نحوه چاپ طرح روی لباس به روش سیلک اسکرین به این صورت است که برای ایجاد هر رنگ روی لباس، از یک صفحه مخصوص استفاده می‌شود.

مثلا اگر طرحی که مد نظر دارید حاوی هشت رنگ مختلف باشد باید از هشت صفحه مخصوص استفاده کنید.

در روش چاپ سیلک، توری مخصوصی روی پارچه قرار می‌گیرد.رنگ های مختلف، از بین منافذ این توری عبور می‌کنند و به پارچه منتقل می‌شوند.

در واقع توری مخصوص، مثل یک فیلتر عمل می‌کند و طرح مورد نظر را روی پارچه ایجاد می‌کند.

از دستگاه سیلک اسکرین می‌توان علاوه بر چاپ طرح روی لباس و پارچه ، برای چاپ روی سطوح صاف نایلون، ساک دستی، جعبه های کاغذی و … نیز استفاده کرد.

چاپ روی لباس به روش سابلیمیشن

چاپ سابلیمیشن یکی از روش های جدید چاپ روی لباس محسوب می‌شود.

سابلیمیشن به معنی تصعید است.

تصعید هم یعنی تبدیل حالت ماده از جامد به گاز.

ارتباط تصعید و چاپ روی لباس چیست؟!

نحوه عملکرد روش سابلیمیشن به این صورت است که ابتدا طرح مورد نظر را روی کاغذ مخصوصی که کاغذ سابلیمیشن نام دارد اجرا می‌کنند.

کاغذ سابلیمیشن با جوهر های حساس به گرما سازگار است یعنی به صورتی طراحی شده که رنگ را به خود جذب می‌کند و تا وقتی که حرارت زیادی به آن داده نشود رنگ را در خود نگه می‌دارد.

از این ویژگی کاغذ سابلیمیشن برای چاپ طرح روی پارچه های مختلف استفاده می‌شود.به این صورت که کاغذ سابلیمیشن را روی لباس مورد نظر قرار می‌دهند و آن را با استفاده از چسب سابلیمیشن روی لباس فیکس می‌کنند تا در دستگاه جابجا نشود؛ سپس درجه حرارت و مدت زمان دستگاه سابلیمیشن را تنظیم می‌کنند.

معمولا این درجه حرارت، ۱۸۰ درجه سانتی گراد یا بیشتر است.

با گرم شدن کاغذ سابلیمیشن ، رنگ های روی کاغذ به سرعت تبدیل به گاز می‌شوند و به عمق تار و پود پارچه نفوذ می‌کنند؛ اینجاست که طرح از روی کاغذ به پارچه انتقال می‌یابد.

یکی از دلایل ماندگاری و دقت بسیار بالای چاپ روی لباس به روش سابلیمیشن، این است که رنگ روی کاغذ به سرعت و به صورت مستقیم و بدون تبدیل شدن به مایع، از حالت جامد به گاز تبدیل می‌شود.

در چاپ لباس به روش سابلیمیشن، هر چه فرایند تصعید سریع تر انجام شود دقت کار بالاتر خواهد بود ؛ در غیر این صورت شاهد مقداری پاشیدگی رنگ در نقاط مرزی طرح خواهیم بود.

برای پرینت طرح روی کاغذ نیاز به استفاده از پرینتر مخصوص سابلیمیشن است.این پرینتر های جوهر افشان، رنگ و طرح را روی کاغذ سابلیمیشن منتقل می‌کنند؛ کاغذ سابلیمیشن هم موقتا طرح را روی خود نگه می‌دارد تا وقتی که بین لباس و دستگاه سابلیمیشن قرار بگیرد.

نکته مهم در روش چاپ روی لباس از طریق سابلیمیشن، کیفیت کاغذ سابلیمیشن است.

هر چه کیفیت کاغذ ترنسفر بیشتر باشد، طرح روی آن با جزئیات دقیقتری روی لباس پیاده خواهد شد و نتیجه بهتری خواهیم داشت.

سابلیمیشن که یکی از روش های نسبتا پر هزینه بین انواع روش های چاپ روی لباس و پوشاک محسوب می‌شود فقط مختص چاپ روی پوشاک نیست و می‌توان از آن برای چاپ روی سطوح دیگر هم استفاده کرد.

اگر نگران مدت زمان ماندگاری طرح روی لباس هستید سابلیمیشن یکی از بهترین گزینه ها محسوب می‌شود.

طرح های چاپ شده روی لباس با روش سابلیمیشن، عمر دائمی دارند و به راحتی می‌توان لباس ها را شست بدون اینکه نگران پاک شدن طرح چاپ شده از روی لباس باشید.

از معایب چاپ روی لباس به روش سابلیمیشن می‌توان به این مورد اشاره کرد که این روش بیشتر مناسب لباس هایی با رنگ روشن است و در لباس های تیره چندان کارایی ندارد.

همچنین در مورد لباس های نخی، سابلیمیشن کارایی چندان زیادی ندارد. در واقع هر چه درصد پلی استر به کار رفته در پارچه بیشتر باشد ، سابلیمیشن کارایی بیشتری خواهد داشت.

چاپ روی لباس دیجیتال ( مستقیم )

روش چاپ دیجیتال که به آن روش چاپ مستقیم هم می‌گویند یک فناوری جدید برای چاپ روی لباس محسوب می‌شود.

این روش بسیار دقیق تر و مقرون به صرفه تر از روش چاپ روی لباس سیلک اسکرین است.

در مقایسه چاپ لباس به روش مستقیم ( دیجیتال ) و روش سیلک اسکرین می‌توان گفت روش اسکرین هنگامی که نیاز به چاپ طرحی حاوی تعداد رنگ های زیاد باشد اصلا کارساز نیست و نتیجه نهایی چنگی به دل نمی‌زند اما در سمت مقابل، روش چاپ دیجیتال ساخته شده است تا طرح های پیچیده و رنگارنگ را با دقت و تفکیک زیاد روی لباس ها ایجاد کند.

چاپگر دیجیتال دقیقا همان کار چاپگر های قدیمی را می‌کند با این تفاوت که چاپگر های قدیمی، طرح مورد نظر را روی کاغذ پیاده می‌کردند اما چاپگر دیجیتال ، طرح را روی پارچه چیاده سازی می‌کند.

روش چاپ مستقیم ، همان طور که از نامش مشخص است مستقیما و بدون واسطه طرح را روی لباس چاپ می‌کند.

دستگاه دیجیتال نیاز به پرینتری مخصوص دارد.

کافیست طرح مورد نظر را به این پرینتر بدهیم؛ پس از چند ثانیه انتظار، طرح ما با دقت و سرعت باللایی روی پارچه نقش بسته است.

یکی از مزایای چاپ روی لباس به روش دیچیتال ( مستقیم ) این است که جوهر و طرح مورد نظر مستقیما وارد الیاف پارچه می‌شود و هنگام لمس لباس هیچ برآمدگی احساس نمی‌شود.

از دیگر مزایای این روش می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

در روش چاپ دیجیتال ، محدودیتی در رنگ ها نداریم و می‌توانیم طیف وسیعی از رنگ ها را روی لباس چاپ کنیم.

علاوه بر این ، روش دیجیتال، بسیار سریع انجام می‌شود و به همین دلیل هم مناسب برای تولید در سطح انبوه و هم مناسب تولید در مقیاس های کوچکتر است؛ البته همان طور که قبلا اشاره شد برای تولید انبوه بهتر است از روش چاپ سیلک اسکرین استفاده شود.

اما مهمترین مزیت این روش این است که خروجی، کیفیت بسیار بالایی دارد و اختلافی بین طرحی که پرینتر به ما نشان می‌دهد و طرحی که روی لباس مشاهده می‌کنیم وجود ندارد.

همچنین، جوهر پرینتر به تار و پود لباس نفوذ می‌کند و جزئی از لباس می‌شود و به این ترتیب اثری از خوردگی و ساییدگی و از بین رفتگی در طول زمان نخواهد بود.

چاپ طرح روی لباس به روش حرارتی:

روش حرارتی و سابلیمیشن بسیار مشابه هم عمل می‌کنند اما با هم تفاوت دارند.

همان طور که ذکر شد در سابلیمیشن، رنگ های جامد به سرعت به گاز تبدیل می‌شوند و وقتی به لباس منتقل می‌شوند دوباره به حالت جامد در می‌آیند و به جزئی از اجزای لباس تبدیل می‌شوند و هیچ لایه ای روی لباس باقی نمی‌ماند و به این ترتیب عمر طرح های چاپ سابلیمیشن بسیار بالاست اما در روش حرارتی، رنگ ها پس از انتقال به لباس در لایه ای جدید روی لباس تشکیل می‌شوند و همین امر موجب می‌شود در طول زمان شاهد ساییدگی و از بین رفتن طرح ها باشیم.

روش چاپ حرارتی روشی نسبتا ارزان برای چاپ طرح روی لباس محسوب می‌شود.

از معایب این روش می‌توان به این مورد اشاره کرد که برای لباس های با ضخامت زیاد، معمولا چاپ حرارتی مناسب نیست.

از چاپ حرارتی بیشتر برای طراحی لباس های با ضخامت کم استفاده می‌شود زیرا ممکن است بین رنگ های طرح مورد نظر و رنگ لباس، تداخل ایجاد شود و این رنگ ها با هم ترکیب شوند و نتیجه نهایی را تحت تاثیر قرار دهند.

چاپ روی لباس به روش لیبل ژله ای:

لیبل های ژله ای از پرکاربرد ترین محصولات مرتبط با پوشاک هستند.

لیبل های ژله ای روی لباس ها معمولا برای نشان دادن برند، انتقال اطلاعات راجع به محصول و … استفاده می‌شوند و زیبایی خاصی به لباس می‌بخشند.

حالت کریستالی و گنبدی شکل لیبل ها که به آن ها ظاهری سه بعدی می‌دهد، زیبایی این لیبل ها را دو چندان کرده است.

برای طراحی این لیبل های ژله ای، از لایه از جنس رزین در قسمت بالایی لیبل ها استفاده می‌شود.

سخن پایانی:

در این مطلب سعی داشتیم با انواع روش های چاپ روی پوشاک آشنا شویم.

به این منظور نگاهی به روش چاپ سیلک اسکرین داشتیم و آمدیم تا رسیدیم به روش های جدیدتری مثل روش دیجیتال.

هر کدام از این روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند.

مثلا برای تولید در تیراژ بالا، روش اسکرین بهتر است یا مثلا روش سابلیمیشن چندان مناسب چاپ طرح روی لباس های با رنگ تیره نیست.

قبل از انتخاب هر کدام از این روش ها بهتر است ابتدا ویژگی های پارچه مورد نظر را بررسی کنیم و بعد روشی را انتخاب کنیم که با ویژگی های پارچه مورد نظر سازگاری داشته باشد.

منبع : گین