تاکنون از خود پرسیده اید که چه دلیلی دارد هزینه قابل توجهی برای یک لباس گران قیمت بپردازیم؟ اصلا آیا واقعا توجیه قابل قبولی وجود دارد که لباس گران قیمت بخریم؟ بگذارید در همین ابتدا خیالتان را راحت کنیم، قیمت را کلا فراموش کنید، به “کیفیت” توجه داشته باشید. قیمت باید تنها برایتان فاکتوری باشد که قابل خرید بودن یا نبودن یک لباس را تعیین کند. آنچه لازم است که معیار سنجش و ارزیابی و ارزش خرید باشد، تنها کیفیت است و بس. با احترام به هر نگرش و سلیقه ای، شخصاً فکر می کنم که کیفیت به اندازه کافی دلیل محکمی برای خرج کردن است. شما می توانید با قیمت یک پورشه، بیش از 40 دستگاه پراید بخرید! شاید این، انتخابی امن تر و کم دردسر تر باشد (40تا!) اما فراموش نکنید که به هر حال پراید سوارید!

نگران نباشید، لازم نیست برای خرید کیفیت، پول زیادی خرج کنید. بلکه با هر بودجه ای می شود از کیفیت بالا لذت برد. (اتفاقا آنچه در ادامه می خوانید باید باعث شود که کمتر، با احتیاط تر و درست تر خرج کنید، و نه برعکس) در مطلب امروز ، مهم ترین راه های تشخیص یک لباس با کیفیت را از بی کیفیت با شما به اشتراک می گذاریم. امیدواریم در پایان این مطلب بتوانید یک محصول باکیفیت را از لباسی بی خودی گرانقیمت، تمیز دهید. با ما همراه باشید.

• به دکمه ها خوب دقت کنید (مکان دوخت، جنس و اندازه دکمه)

دکمه ها می‌توانند از جنس های مختلفی ساخته شده باشند: پلاستیک، شاخ، صدف یا مروارید! در مورد جنس دکمه زیاد سخت نگیرید. چون اگر چه پلاستیکی بودن دکمه ها خیلی نشانه ی خوبی نیست، اما لزوماً به معنی بی کیفیت بودن لباس هم نخواهد بود.

پیشنهاد ما این است که بیشتر به جایگاه و  اندازه و نوع دوخت دکمه توجه کنید. دکمه نباید به هیچ عنوان بر روی لباس شل بسته شود. این موضوع نشان از آن دارد که دکمه بر روی لباس و از رو، بر روی پارچه دوخته شده. به عکس زیر دقت کنید تا متوجه شوید:

همچنین با کمی دقت بیشتر، می توانید به میزان حرفه ای بودن و کیفیت لباس برسید و آن توجه به جایگاه دکمه و اندازه در نظر گرفته شده برای آنهاست. مثلاً یکی از راه های بسیار مناسب دقت به قسمت پایینی آستین و یافتن دکمه دوم پیراهن است. اینکه پیراهنی بر روی آستینش 2 دکمه داشته باشد بخصوص اگر دکمه دوم از اولی کوچکتر باشد، نشان بسیار خوبی از کیفیت است. (زمانی که آستین ها را به بالا تا کنید متوجه خواهید شد).

• جزئیات دوخت در پیراهن و شلوار

کلا می توان اینطور نتیجه گیری کرد که یکی از بهترین ملاک ها برای تشخیص کیفیت (حتی نه فقط در صنعت مد)، توجه به جزئیات است. هر وقت دیدید یک برند یا یک لباس خاص به جزئیات توجه زیادی کرده، بدانید که این محصول کیفیت خوبی دارد.

در پیراهن، به چند المان جزئی اشاره می کنیم چون نمونه های خوبی هستند:

مرغک:

مرغک به عنوان یک مفصلِ بین درز ها، یکی از نماد های کیفیت است. مرغک ها (به عکس زیر توجه کنید)، پارچه هایی اضافه هستند که خیاط و یا تولید کننده برای کیفیت و دوام بیشتر محصول، آنرا بین درز می دوزد. (دقت کنید که این کار هم وقت و هم هزینه ی بیشتری برای تولید کننده در بر دارد)

استخوانی یقه:

استخوانی هایی که در یقه تعبیه می شوند هم نشانه های خوبی از کیفیت اند. مهم نیست که جنس آن ها فلزی یا پارچه ای باشد. صرفا طراحی و تعبیه آنها می تواند به خوش فرم بودن یقه کمک کنند و از آن مهم تر نشان دهنده تمرکز طراحی و توجه تولید کننده به کیفیت لباس است.

یوک: 

یوک دو تیکه، نشانه ای از کیفیت بالای لباس است. لزومی ندارد یوک پشت پیراهن دو تیکه باشد، اما این کار یکی از علائم توجه، پرداختن، حوصله و هزینه بیشتر تولیدکننده در دوخت است.

هماهنگی طرح و الگو:

 این موضوع می تواند مصداق خوبی برای مشخص شدن میزان سرعت دوخت باشد. فراموش نکنید که لباس های بی کیفیت، کاملا صنعتی و ماشینی دوخته می شوند و با کمی توجه می توان دقت پایین آنها (در قسمت به هم رسیدن دو بخش مختلف لباس از روی طرح پارچه) را تشخیص داد.

موارد بالا تنها چند نمونه ی کوچک از جزئیات بوده و توصیه ما این است که با دقتی کامل، یک لباس را واکاوی کنید. فهمیدن و درک کیفیت از روی جزئیات اصلا کار پیچیده ای نیست!

•  جنس لباس

بگذارید با دو جنس پر کاربرد لباس یعنی پنبه و پشم شروع کنیم. پشم در کل متریال گران قیمتی است. پشمی بودن جنس شلوار ، کت و ژاکت ها نشانه ی خوبی است. اما به تنهایی دلیل کافی برای کیفیت نیست. در نتیجه مجبور می شویم که به جزئیات دیگر دقت کنیم. در مورد پنبه (کتان) هم اوضاع به همین شکل است. ابتدا در نظر بگیرید که لباس های ارزان قیمت و بخصوص فست فشنی ها (Fast Fashion) یعنی برند هایی نظیر Zara ، Bershka ، H&M و امثال آنها، معمولا از جنس های ارزانی مثل پلی استر و نایلون و پلاستیک ساخته شده اند.

100 درصد کتان (پنبه)

بسیار خوب. احتمالا تا به اینجا فکر می کنید اگر فست فشن ها از نایلون و پلی استر هستند پس جنس های صد در صد پنبه ای بسیار با کیفیت اند. نکته مهم اینجاست که 100 درصد کتان بودن شروع بسیار خوبی است اما پایان اش خوش نیست! یک پارچه ی بسیار خوب باید دوام خوبی هم داشته باشد. در نتیجه درصد کمی ناخالصی در کنار پنبه، ابریشم و سایر متریال های طبیعی، جزو الزامات است. در غیر این صورت ممکن است لباس شما خیلی زودتر از آنکه فکرش را بکنید از فرم اصلی بیافتد و دور ریختنی شود!

نکته مهم دیگر این که تا دلتان بخواهد، کیفیت های مختلف برای پنبه و کتان داریم. در نتیجه 100 درصد پنبه بودن به هیچ عنوان به معنی 100 درصد با کیفیت بودن نیست.

در مورد استات، ابریشم، تترون و سایر متریال ها هم وضعیت تقریبا مشابه است. به درصد ها دقت کنید. خوب بدیهی است که پلی استر و نایلون خالص، و یا با درصد های بالای 50، نشانه ای از یک کیفیت بسیار ضعیف اند که تا دلتان بخواهد در فروشگاه های کشورمان پیدا می شوند.

خلاصه که شناخت پارچه، چرم و متریال های مختلف تجربه می خواهد و به مرور کم کم دستتان می آید. جای نگرانی نیست. ولی برای شروع به درصد های نوشته شده بر روی لیبل (برچسب) لباس دقت کنید.

• دوخته شده یا پرینت شده؟

یکی دیگر از فاکتور های تشخیص کیفیت، نحوه پیاده سازی طرح و نقش ها بر روی لباس است. یک پیراهن چهارخانه را در نظر بگیرید. طرح های چهارخانه ای می توانند از نخ هایی که درون تار و پود لباس نقش بسته اند، تشکیل شده باشند و یا اینکه لباس ابتدا دوخته شود و پس از آن بر روی پارچه طرح ها پرینت گرفته شوند. پرینت گرفته شدن طرح های لباس، به معنی کیفیتی افتضاح نیست. اما خوب بهتر می دانید که اگر طرح از خود پارچه باشد، کیفیت در یک سطح دیگری است و حسابش جداست!

منبع : پارچی